نقد و بررسی بازی The Stone of Madness

بازی The Stone of Madness یک بازی در سبک tactical stealth از خالقان بازی Blasphemous یعنی استودیو   The Game Kitchen  است. این بازی در قرن هجدهم میلادی اتفاق می‌افتد و شما در آن گروهی از زندانیان را در یک صومعه در کوه ‌های Pyrenees هدایت می‌کنید تا درباره‌ ی اتفاقات تاریک و هولناک که در جریان است، تحقیق کنید. تیمی که شما درآن باید هدایت کنید تحت رهبری پدر آلفردو، بایستی از اسرار پشت ناپدید شدن یک سری افراد در داخل این صومعه را کشف کنید و در نهایت از آن مکان فرار کنید. با ما در ادامه این مقاله همراه باشید.

داستان و روایت بازی قدرت برقراری ارتباطی دوست داشتنی با پلیر را دارد و در ایجاد تجربه ای جذاب چیزی کم نگذاشت. به خوبی با مکانیک های مخفی کاری و اکتشافات به بازی گره خورده اند و گیم پلی را برای پلیر به نمایش می‌گذارد که هیجان ویژه ای در برخورد با بازی درست می‌کند. علاوه بر آن چالش های بازی کاملا بجا ست. در عین سختی و چالش بر انگیز بودن، بازی شما را تشویق می کند تا از راه ها و مسیر های مختلف برای پیش برد مسیر خود استفاده کنید.

در بازی شما اختیار چندین کاراکتر را به صورت همزمان دارید. هر شخصیت داخل بازی قابلیت های مخصوص به خودش است. در عین حال هر کاراکتر در کنار نقاط قوت خود ضعف هایی هم دارد که از ویژگی های جالب بازی ست. نقاط قوت و ضعف هر شخصیت به خوبی در برنامه‌ ریزی برای مقابله با اهداف و مکان ‌های مختلف نقش دارند. به خوبی می‌توان بالانس بین این دو خصوصیت را برای هر کدام از کارکتر های قابل بازی درک کرد به طوری که مکانیک‌ های مربوط به هر شخصیت با روایت بازی هماهنگ بود و منطقی به نظر می‌رسند.

نقاط ضعف هر کاراکتر در حقیقت ماهیتی از فوبیا های آن هاست و به همین خاطر شما به عنوان پلیر ارتباط بهتری با کاراکتر ها پیدا می‌کنید. ترس‌ ها و محدودیت ‌های شخصیت ‌ها در ابتدا کمی آزاردهنده به نظر می‌رسد، اما پس از چند ساعت بازی، قطعا از جذابیت های آن برای شما خواهد بود.

کلیت گیم‌‎پلی بازی The Stone of Madness

همانطور که گفتیم، هر شخصیت یک فوبیا دارد که باید آن را مدیریت کنید زیرا ممکن است در هر قسمت از بازی دست و پای شما را بگیرد. در بزای میزان سلامت روان کاراکتر ها نیز وجود دارد و اگر سلامت روانی خود را به درستی مدیریت نکنید، ترس و فوبیا های شما می‌تواند بدتر شود.

آلفردو از خشونت و اجساد می‌ترسد و یا کاراکتر دیگر مانند لنورا از آتش می‌ترسد. ادواردو که یکی دیگر از کاراکتر هاست از تاریکی می‌ترسد. آملیا از مجسمه ‌های غول ‌پیکر می‌ترسد. آگنس تنها کاراکتر یست که از نظر فنی ترسی ندارد، اما  از آنجا که او یک جادوگر است، استفاده از طلسم ‌ها سلامت روانی او را کاهش می‌دهد. مدیریت همه این ترس ‌ها  و کسب مهارت در کنترل آنها چند ساعت اول گیم پلی ممکن است طول بکشد تا قلق آن دستتان بیاید.

یکی از سختی های کنترل این ترس ها، شعاعی که در آن می‌توانید تحت تأثیر قرار بگیرید است. می‌تواند بسیار عجیب باشد اما یک مجسمه غول‌ پیکر که آملیا را از فاصله زیاد است ممکن است او را بترساند. یک جسد ممکن است در بخشی از نقطه شروع  روز تان قرار داشته باشد و آلفردو به سرعت تحت تاثیر آن سلامت روانش را از دست بدهد. آنهم بدون اینکه به سمتش برویم. ادواردو که در نور کامل است ممکن است از برخی سایه ها که ناگهان پیدا بشوند بترسد.

منحصر‌به‌فرد بودن هر کاراکتر

در عین حال که قابلیت های فردی نیز جذابیت هایی دارند اما در گیم پلی طولانی ممکن است ایرادات خودت را نشان دهند. مهارت‌ های فعال کمی ناامید کننده و نامتعادل هستند. آلفردو بسیار قدرتمند است، زیرا هر یک از مهارت‌ های او مفید است، از شمع چراغش، که به او اجازه می‌دهد تحقیقات کند و حتی از ادواردو مراقبت کند، چه لباس‌ های او که به او اجازه می‌دهد (تقریباً) آزادانه در هر نقطه از نقشه حرکت کند. در همین حال، ۳ مهارت لنورا یا دشمنان را بیهوش می‌کند، یا آنها را می‌کشد و یا از راه دور کشد، که همین کشتن باعث میشد تا سلامت او کاهش پیدا کند.

ادواردو فقط یک می تواند با پرتاب سنگ یک حواس پرتی کوتاه ‌مدت انجام دهد که حتی می‌تواند در برخی از قسمت ها باعث شناسایی شدنش بشود. که در کنار ان می تواند اجسام سنگین را بلند  کند و با قدرتش دشمنان را برای مدت کوتاهی بیهوش کند. آگنس با ۳ مهارت فعال شروع می‌کند، اما با بالا رفتن سطح، مهارت‌ های بیشتری نیز یاد می‌گیرد. آملیا احتمالاً ناامید کننده ‌ترین شخصیت است. او از نظر فنی ۳ مهارت دارد، اما تنها مهارتی که به کارتان می‌‌آید، دزدی ست، زیرا مهارت ‌های دیگر او نسخه‌ های دست ‌و پاگیر تری از  آلفردو و ادواردو هستند.

برداشت بدی انجام ندهید، مهارت های بازی به خوبی طراحی شده اند اما در برخی مواقع ساز و کار این نقاط قوت ضعف برای پلیر اذیت کننده خواهد بود. بازی The Stone of Madness برای ژانر خود بسیار مهم است از این جنبه که تا حدودی ساختار شکنی کرده و به خود جنبه‌ ی جهان باز و آزادی عمل بیشتری در ساختار خود داده. در این نوع بازی جهان باز/آزاد (Free roam/Open world) جنبه بهتری در برخورد با چالش ها در اختیار پلیر می‌گذارد که این از خلاقیت کامل و دوست داشتنی تیم سازنده بازی ست.

طراحی‌های شگفت‌انگیز بازی Stone of Madness

حلقه تکرار گیم ‌پلی شامل ۱۰ تا حداکثر 30 دقیقه از زمان روز داخل بازیست که در واقع هسته گیم را تشکیل می‌دهد، به دنبال آن یک فاز شبانه هم وجود دارد که در آن می‌توانید درمان کنید، وسایل بسازید، کاراکتر های قابل بازی فردا را انتخاب کنید، استراتژی بچینید و… را انجام دهید تا برای روز آینده آماده شوید.

کمپین ‌ها به فصل‌ هایی تقسیم می‌شوند که از بر اساس مأموریت‌ هایی که باید برای پیشرفت انجام دهید طبقه بندی شده است. این مأموریت‌ ها تقریباً همیشه چندین راه‌ حل یا راه‌ کار دارند، بنابراین می‌توانید از یکی از راه‌حل ‌ها بی‌ اطلاع باشید و همچنان پیش بروید. و ممکن است در گیم پلی دوم یا سوم خود از فهمیدن و پیدا کردن دیگر راه حل های بازی در آن مرحله شوکه شوید.

با این حال، برخی از مأموریت‌ ها می‌توانند کمی مبهم باشند در مورد اینکه قرار است به کجا بروید، مثلاً بازی به شما می‌گوید به کتابخانه بروید، اما اصلاً به شما نمی‌گوید کتابخانه کجاست، یا به شما می‌گوید چیزی در اتاق تعویض لباس است، اما اتاق تعویض لباس تقریباً شبیه هر اتاق دیگری است، بنابراین به سختی متوجه می‌شوید که ممکن است اتاق تعویض لباس باشد. شاید بتوان کمی به این مورد در طراحی محیطی ایراد گرفت که تشخیص را برای پلیر سخت کرده و آن را بخشی از سختی و چالش بازی قرار داده اند بدون این که جذابیتی به وجود بیاورد.

اما طراحی محیطی بازی همچنان شاهکار است و شما را در لحظه به لحظه سوپرایز می‌کند. در طول فصل‌ های مختلف کمپین‌ ها، جایگیری دشمنان متفاوت خواهد بود و محیط بازی پویایی خود را حفظ می‌کند. بازی مشکلات فنی بخصوصی ندارد اما شاید برای گیمر ها در کامپیوتر آزار دهنده باشد که هسته اصلی گیم پلی بازی بر اساس گیم پد طراحی شده است. هرچند این موضوع در گیم پلی خود را نشان نمی‌دهد اما با این حال آزار دهندگی مخصوص خود را ایجاد می‌کند.

از نظر خلاقیت و بصری، بازی بسیار خوب است و طراحی هنری آن بشدت با چشمانتان بازی می‌کند. صحنه ‌های از پیش رندر شده عالی به نظر می‌رسند، بعضی از این طرح ها طوری پیاده سازی شده که به وضوح می‌توان حالت نقاشی گونه آن را حس کرد.  به گفته خود سازندگان، انها طراحی هنری بازی را بر اساس آثار هنرمند مشهور فرانسیس دی گویا الهام گرفتند که خود او نیز یک هنر مند اسپانیایی در همان قرن 18 است. با دقت بیشتر به تشابه های بین آثار این هنرمند و نقش های بازی می ‌توانیم حس کنیم که خود زیبایی بشدت خوبی به بازی داده.

جمع‌‎بندی

قطعا تجربه بازی The Stone of Madness یکی از تجربیات استثنایی شما در این سبک بازی خواهد بود شما را نا امید نخواهد کرد، اما با این حال ممکن است در ساعات اولی گیم پلی کرخی و لختی خاصی را برای پلیر ایجاد کند که شاید ارزش این تجربه را تلخ کند. با این اوصاف بازی یکی از بهترین آثار موجود شاید در سال جاری این ژانر باشد و بشدت بازی کردنش توصیه می‌شود.

نقاط ضعف و قوت

طراحی هنری فوق العاده زیبا
طراحی محیطی و گیم دیزاین پویا
بدعت گذاری خوب و بجا در این سبک از بازی
تنوع در طراحی کاراکتر های اصلی بازی

مهارت های بعضی از کاراکتر ها آن طور که باید نیست
هسته بازی بیشتر بر اساس گیم پد و دسته های بازیست