نقد و بررسی بازی Spear Song

به عنوان یک گیمر مطمئنا بازی هایی را تجربه کرده‌اید که مدعی یک گیم پلی بخصوص است اما وقتی زمان امتحان آن می رسد صرفا یک آش شله قلمکار از چندین المان مختلف است که به بد ترین نحو ممکن و بدون آنکه بتواند ترکیبی هیبریدی بوجود آورند در کنار یکدیگر چپانده شدند. بازی Spear song هم از این ماجرا مستثنی نیست، بازی که به طرز عجیبی در کسالت آور بودن موفق بوده است.

این بازی در سبک ترن بیس تکتیکال است، که روایتی ماجراجویانه از چندین قهرمان را در دنیای فانتزی روایت می کند که با افسانه های اسلاو ادغام شده است. میزان الهام گیری بازی از افسانه ها و داستان های محلی و سنتی اسلاو، برای توسعه محیط بازی کاملا ستودنی و قابل تقدیر است که در کنار محیطی شاد و زیبا توانسته حداقل نمای زیبایی برای چشمانتان به ارمغان بیاورد.

در طول بازی هم از موسیقی متناسب با همین الهامات بهره‌مند می شویم که لذت بخش و گوش نواز است. تمامی نکات در مورد جزئیات ظاهری بازی خوب است و نمی‌توان ایرادی به آن گرفت هرچند گاهی ترکیب محیط 3 بعدی با نمای دو بعدی آزار دهنده می‌شود که می توان از آن چشم پوشی کرد.

در این بازی شما باید هدایت قهرمانان ماجراجویی را داشته باشید که وظیفه پاک سازی محیط  را از هیولا ها دارند. گیم پلی اصلی بازی هم یک حالت ترن بیس تکتیکال است که حول همین موضوع می چرخد. شما باید با انتخاب حرکت مناسب برای هر یک از کاراکتر ها با دشمنان خود مقابله و غلبه کنید. حالت زمین بازی مانند شطرنج است و کاراکتر ها تنها به صورت عمودی و افقی حرکت کرده و کمی حس خشکی به شما می دهد. حملات و اکشن های شما در بازی هم به همان نحوه عمودی و افقی همچنان صادق است اما برای حملات دور برد اینطور نبوده و می توان بدون در نظر گرفتن خانه ها جهت آن ها را مشخص کرد. داخل زمین بازی علاوه بر کاراکتر های تحت اختیار پلیر و دشمنان، موانع طبیعی نیز وجود دارد که به صورت رندوم درون زمین بازی پخش شده‌اند.

نقشه شطنج مانند بازی که محل اصلی زد و خورد شما با دشمنان است.

 تعداد قهرمانان داخل بازی به نوع قابل توجهی زیاد است و در عین کثرت تعداد، اینکه هر کدام از آن ها توانایی های منحصر به فرد برخوردارند می تواند نکته مثبتی باشد، اما ایرادی بزرگ در آن ها وجود دارد و آنهم عدم پیوند بین آنهاست. عدم پیوند بین این کاراکتر ها به این معنا ست که شما نمی‌توانید ترکیبی بین این کاراکتر ها در استراتژی و تاکتیک خود حین بازی به وجود آورید و هر کدام از آنها تافته جدا بافته از دیگریست. جدای از آن کلاس بندی درستی برای هر یک از این قهرمانان وجود ندارد و این نه تنها در اسم بلکه در خود گیم پلی هم نمایان است. گیم پلی به شما تنها استفاده از زور و قدرت را تحمیل می کند و اگر بخواهید از شیوه دیگری استفاده کنید نه تنها ریتم کند بازی از این هم کند تر می شود بلکه ممکن است نیرو های شما را آسیب پذیر تر کند.  از قهرمانان که بگذریم تعداد بشدت پایین انواع دشمنان را می توان عامل اصلی کسل کنندگی بازی خواند. شما د ر بازی نزدیک به 11 قهرمان دارید که در مقابل آن ها فقط و فقط 4نوع از دشمنان وجود دارد. بازی سازان این اثر حتی به خود زحمت ندادند که باس درست کنند و برای باس فایت های بازی از همان انیمی های معمولی استفاده کردند.

درون سیستم مبارزات بازی شما به مرور با ضعف در تقابل های قدرتی کاراکتر ها مواجه خواهید شد که بازی ساز ها 2 راه برای شما می گذارند. راه حل اول استفاده از جادو و ابلیتی های ویژه، راه حل دوم آپگرید کردن قهرمانان. در راه حل اول شما صرفا با استفاده از جادو می توانید تهاجم های بیشتری در یک ترن انجام دهید. این قابلیت جزو معدود امکانات مثبت بازیست، اما این به معنی نیست که فاقد ایراد است. برای استفاده از قابلیت ویژه و جادو شما می‌بایست از مقدار مجیک خود استفاده کنید که میزان محدودی دارد و تنها با استفاده از امیولت می توان آن را شارژ کرد. روند شارژ امیولت هم به حدی کند است که شما نهایت بتوانید در یک نبرد از آن فقط و فقط یک بار استفاده کنید.  و اما راه حل دوم صرفا آپگرید مشخصات قهرمانان شماست که آنچنان در بهبود روند بازی برای شما تاثیر نخواهد گذاشت و همیشه از آن نمی‌توان استفاده کرد، که در ادامه همین نقد به چرایی آن خواهیم پرداخت.

خارج از محیط مبارزه شما باید مسیر خود را در یک مپ نسبتا گسترده طی کنید که دارای کوئست هایی ست که کوچکترین اثری در بازی شما نخواهند داشت و به صورت یک گیم ویژوال ناول برای شما نمایش داده می شود. وجود این قسمت به حدی بی فایده و بیهوده است که شما شاید حتی متوجه آنها نمی‌شوید. هر از چند گاهی هم محاورات مختلفی در بازی صورت می گیرد که پیامد های متفاوتی دارند و این پیامد ها همچنان هیچ تاثیر بخصوصی در گیم ‌پلی نخواهند داشت. احتمالا طراحان قصد داشتند در این قسمت کمی از المان های مختلف و موجود در بازی های رول پلی و دی ان دی استفاده کنند که کاملا ناامید کننده است. شاید اگر در هر مقصد بجای این ایونت ها از درگیری های متفاوت تری بهره می گرفتند، گیم پلی بازی لذت بخش تر می شد اما بازیسازان برای راحتی کار خود در طراحی دشمنان در  گیم پلی مبارزاتی و کم کردن تعداد آنها، این قسمت را اضافه کردند تا جایگزین آن بشود که صرفا نشان دهنده ضعف و کم کاری بازی سازان را نشان می دهد.

وظیفه شما تنها پاکسازی این نقشه است

در پایان هر مبارزه به شما مقداری الماس و سکه داده می شود که می توانید با آن آپگرید هایی انجام دهید. آپگرید ها برای قابلیت های کلی با الماس ها صورت می گیرد و آپگرید قهرمانان با سکه. جدای از آپگرید شما می توانید از مارکت هم با استفاده کرده و از طریق  سکه ها اقدام به خرید اسپل و زره بکنید. در ایده شاید وجود یک مارکت پویا درون بازی خوب به نظر برسد اما هر چه شما جلو تر می روید به پوچ بودن این قسمت بیشتر پی خواهید برد. زره و ابزار آلات درون بازی باف های جزئی و کمی دارند که در مقایسه با هزینه ی آن ها صرفه نمی‌کند.

بازی پس از مرگ تمامی قهرمانان به تقلید از بازی های روگلایک دوباره از ابتدا آغاز شده و تمامی الماس های شما حفظ می‌شود در حالی که هیچ یک از آپگرید ها و سکه هایی که ذخیره کرده بودید باقی نمی‌ماند و همین برای شما که گیمربازی هستید این سوال را به وجود می آورد که (چرا؟؟!!). چرا فقط الماس ها بعد از هر بازی حفظ می شود و دیگر دست آورد ها از بین می رود. از آن گذشته بازی صرفا تقلیدی از روگلایک داشته و در عمل شما تنها یک کمپین جدید بعد از هر شکست را آغاز می کنید. حال این شرایط را تصور کنید که بعد از هر شکست با دسته دیگر از قهرمانان رندوم دوباره باید همان دشمنان تکراری و همان مراحل و همان چالش ها را بروید و به انیمی های خود صرفا بخاطر قدرت مضاعفشان شکست بخورید و دوباره همین چرخه بیهوده و بی ثمر را تکرار کنید.

از این نکته هم نگذریم که حتی با معیار ترن بیس بودن بازی،  این گیم به معنای واقعی کلمه ریتم بشدت خشک و کندی دارد. آنقدر کند و بی رمق که ممکن است در جین بازی موجودیت خود را زیر سوال ببرید و از زندگی کردن سیر بشوید.

این بازی اساسا مشکل طراحی دارد و از تمامی چهارچوب های استاندارد مد نظر برای یک بازی که لذت بخش باشد خارج است. تیم ایده پردازی این گیم بشدت شلخته بوده و صرفا ایده ها را بدون اینکه با هم سازگار یا مناسب برای مکانیزم های گیم باشد داخل آن زور چپان کردند. امیدوارم که این مقاله به شما کمک کرده باشد تا دیدگاه درستی از این گیم بی هنر داشته باشید.

نقاط ضعف و قوت

موسیقی بازی
محیط بصری زیبا

کم بودن دشمنان
نداشتن باس فایت
سیستم غنیمت و جوایز ضعیف
سیستم مارکت بی استفاده
سیستم آپگرید ناکارآمد
گیم پلی مبارزاتی بشدت کند و فرسایشی
استفاده نامناسب از المان های  و روگلایک