در میان سیل عظیم بازی‌های سولز لایک، هیرو شوتر و بتل رویال که بازار را به تسخیر خود در آورده‌اند، دیدن یک بازی استراتژیک که توسط استودیوها و ناشران بازی‌های AAA عرضه می‌شود، بسیار باعث خوشحالی است. هر کسی که طرفدار سبک استراتزیک باشد، می‌داند که استودیوهای بزرگ دیگر به سراغ این سبک نمی‌روند، زیرا سبک استراتژیک توسط عامه گیمرها پذیرفته نیست و تنها قشر خاصی اغلب از این سبک استقبال می‌کنند. به همین دلیل، سازندگان بزرگ به دلیل ریسک بالا و هزینه زیاد تمایلی به ساخت یک بازی استراتژیک ندارند.
وقتی بازی Ara: History Untold معرفی شد، می‌دانستم که این یا دوباره باعث ترغیب کمپانی‌های بزرگ به ساخت بیشتر بازی‌های استراتژیک می‌شود، یا این سبک را مجدد به فهرست انتظار می‌برد، جایی که شاید هرگز برای باری دیگر، به آن شانس مجدد ندهند. بازی Ara: History Untold یک عنوان سبک 4X و Turn-Based Strategy است که در این مقاله از استراتژیک کلاب، می‌خواهیم به نقد و بررسی این عنوان بپردازیم و بگوییم که چرا این بازی، پتانسیل فوق العاده‌ای دارد، اگر در حال حاضر در زمان نگارش این نقد، همچنان شانسی برای نشان دادن خودش داشته باشد. پیش از شروع مقاله، قصد دارم تشکری هم از Xbox داشته باشم که لطف کردند و سیدی کی این بازی را برای نقد و بررسی برای ما ارسال کردند.
Ara عنوانی جاه‌طلب است، اما آیا موفق بوده؟
در سبک Turn-Base و 4X، بزرگ‌ترین و معروف‌ترین بازی سری تمدن است، عنوانی که هر بازی شبیه به آن منتشر شود، سریعا به عنوان رقیب آن تلقی می‌شود. این از نظر من، همیشه بلای جان بازی‌های این سبک بوده و اجازه نداده است که عناوین دیگری که لایق درخشیدن بودند دیده شوند. بازی Ara: History Untold سعی کرده است با استفاده از ویژگی‌های تازه‌ای، عنوان خاصی باشد. با این حال، طرفداران هنوز هم آن را با تمدن مقایسه می‌کنند.
تعداد تمدن‌ها در بازی Ara بالا است و کشور عزیزمان هم ایران (اولین امپراتوری ایران باستان به رهبری خشایارشا اول) در آن حضور دارد. طراحی لیدرهای تمدن‌ها انیمیشنی و با کیفیت است و نمی‌توان آنچنان خرده‌ای به آن گرفت. آن‌ها همچنین برای برخی تمدن‌ها از دیگر چهره‌های سرشناس و فرهنگی به عنوان رهبر استفاده کرده‌اند که جالب است. تنظیمات بازی سرراست است و پیچیدگی خاصی ندارد. شما می‌تواند تعداد Turnها، تعداد تمدن‌ها، اندازه نقشه و نوع آن و کلی گزینه دیگر را شخصی‌سازی کنید.
پس از آن شما وارد بازی می‌شوید، در نقشه‌ای که جزئیات قابل قبولی دارد و چشم‌نواز است. شما از عصر باستان شروع می‌کنید و با ساخت ساختمان و ریسرچ فناوری پیشرفت می‌کنید. شبیه به تمدن بودن بازی تقریبا تا همینجا است و پس از آن، بازی به گونه‌ای پیش می‌رود که شباهتی به تمدن ندارد که این خوب است، اما اجازه دهید بگویم که چرا این ویزگی‌ها، هنوز جای کار دارند.
مدیریت شهر، یا گسترش تمدن؟
در بازی، مهم نیست که شما چه تمدنی انتخاب می‌کنید، آن‌ها نه نیروی مخصوص به خود دارند، نه ساختمانی مخصوص. یکسری امتیازات مثبت دارند که این نکات مثبت اصلا در بازی حس نمی‌شود و شما هرگز تفاوتی بین تمدن‌ها احساس نمی‌کنید. شهرسازی در بازی بسیار پویا است و یکی از نقاط قوی آن به شمار می‌رود. تماشای ساخته شدن خانه‌ها، زندگی مردم و رفت و آمدشان، جاده‌سازی و دیگر موارد واقعا پویایی خاصی به بازی بخشیده است. شما می‌توانید برای ساعت‌ها از تماشای شهرسازی و گسترش تمدن خود لذت ببرید.
بازی از سه Act ساخته شده که شما را وارد عصرهای مدرن می‌کند، اما مهم نیست چقدر جلو می‌روید یا در چه اکتی قرار می‌گیرید، یکسری ساختمان‌ها اصلا تغییر خاصی نمی‌کنند. برای مثال دیوارها و مزارع در عصر مدرن هم شبیه به همان زمان باستان می‌مانند. اما این جزئیاتی است که قابلیت رفع شدن دارد. بقیه ساختمان‌ها در دوره مدرن، به اندازه کافی مدرن به نظر می‌رسند و جای نگرانی ندارد.
بازی سیستمی دارد به نام پرستیژ که همه چیز عملا حول آن قرار دارد. شما از اول که بازی را شروع می‌کنید، باید تا آخر مشغول جمع کردن پرستیز باشید. پرستیژ چیزی است که باعث می‌شود شما به اکت‌های بعدی بروید و در نهایت برنده بازی شوید. در کنار این‌ها، یکسری سازه‌های خاص هم وجود دارد که وقتی ساخته شوند، نمای جذابی به تمدنتان می‌دهند. بازی اگر مشکلاتی هم داشته باشد، در بخش گرافیک و ظاهر شهرسازی اصلا کم کاری نکرده است.
مایکرومنیج بازی جالب است، اما طراحی بد آن شما را دیوانه خواهد کرد
بازی مثل تمدن بیشتر بر گسترش و ساخت و ساز و جنگ تمرکز ندارد، بلکه شما را با مایکرومنیج‌های فراوان به چالش می‌کشد. هر ساختمان و هر منبعی کارایی خاصی دارد و برای چیزی می‌توان از آن استفاده کرد. در واقع، این بازی به میزان زیادی گرایند دارد: یعنی انجام یک سری کارهای تکراری برای به دست آوردن پول و ارتقا یافتن. در بازی طلا، فناوری، غذا و چوب و آهن و در کل همان منابع همیشگی وجود دارند، اما خیلی با جزئیات بیشتر کار شده‌اند. برای مثال، شما برای تولید یک گاوآهن که تولید غذا را بالا ببرد، باید اول گاو را پیدا کنید، بعد آن را پرورش دهید، بعد آن را در تولیدی برای تولید گاوآهن استفاده کنید. یا برای گوشت تولید کردن، باید خوک یا گاو داشته باشید.
این‌ها که در بالا گفته شد تنها یک مورد است. برای کسب رضایت مردم شهر و افزایش سرعت ارتقا یافتن آن، باید ضیافت ترتیب بدید، یا جواهرات تولید کنید، یا کتاب تولید کنید، یا شمع تولید کنید، یا قانون را گسترش دهید و کلی مورد دیگر که از همه آن‌ها می‌تواند برای کسب رضایت مردم شهر و حفظ روند افزایش جمعیت و ارتقا شهر استفاده کرد. این‌ها ویزگی‌های خوبی است که اگر اهل گرایند کردن و انجام اینجور کارهای مدیریتی باشید، قطعا از این بازی لذت زیادی می‌برید، اما مشکل آن در جایی است که سازندگان، اصلا به فکر دادن دسترسی‌های راحت به بازیکن نبوده‌اند.
این مشکل تا حدی به UI بد بازی برمی‌گردد که خیلی جای کار داد. در بازی، اگر مثلا شمع شما تمام شود، به شما اخطار نمی‌دهد که تمام شده، شما باید خودتان بروید و چک کنید. همچنین برای تولید و مدیریت آن باید تک تک شهرها و ساختمان‌ها را خودتان چک کنید. علاوه بر این، بازی برخی شهروندان را متخصص می‌کند که وقتی موجود شدند، اصلا به شما اطلاع نمی‌دهد که شده‌اند. در UI بازی هیچ جدول کاملی که منابع را نشان دهد و بتوان راحت‌تر همه چیز را مدیریت کرد، وجود ندارد. امید است در آینده، این مشکلات بازی برطرف شود.
جنگ و دیپلماسی در بازی مسخره است
یادتان هست که در تریلرهای بازی فیلم‌هایی بود از نبردها در زمان واقعی که سربازها و اسب‌ها به مصاف هم می‌رفتند و شبیه به توتال وار شده بود؟ باید بگویم که همه ما فریب خورده‌ایم، برای اینکه این بخش جنگ بازی مسخره‌تر از آن چیزی است که تصور می‌کنید. همان‌طور که گفتم، در بازی تمام نیروها یکسان هستند، این‌طور نیست که یک تمدن نیرو خاصی داشته باشد، نه، همه نیروها یکجور هستند و هر تمدنی می‌تواند با ریسرچ فناوری مربوطه به آن برسد. جنگ‌ها در بازی خلاصه می‌شود به یک آیکون از سربازها که در زیر قدرتشان را نشان داده است. وقتی به مبارزه با دشمن می‌روید، صرفا درگیری چند عدد را می‌بینید که با یکسری اتفاقات شانسی، کم و زیاد می‌شود.
بعد از تمام شدن نبرد و اعلام نتیجه، شما می‌توانید بروید و نبرد را با جزئیات از نزدیک ببینید. دیدنش در ابتدا جذاب است، اما بعد خسته‌کننده می‌شود، زیرا انیمیشن نیروها بسیار بد است و اصلا این بخش از بازی از کیفیت خوبی برخوردار نیست. دیپلماسی در بازی هم چیز خاصی ندارد، شما می‌توانید ترید کنید، مرز باز کنید، متحد شوید، دینتان را پخش کنید و یا اعلام جنگ کنید که شاید جالب‌ترین بخش آن همان اعلام جنگ باشد. در بخش اعلام جنگ، شما می‌توانید مشخص کنید که آیا می‌خواهید یک کشور را کامل نابود یا تصرف کنید، یا صرفا می‌خواهید یک شهر آن را تصرف یا نابود کنید. جنگ‌ها اغلب با هدف اختلال ایجاد کردن در کشور حریف یا به دست آوردن پرستیژ انجام می‌شوند.
درجه‌های سختی بازی و هوش مصنوعی آن
من بازی را درجه‌های سختی آسان، متوسط، سخت و خیلی سخت بازی کردم. در خیلی سخت و حتی سخت، هوش مصنوعی عملا چیت می‌زند. برای مثال، به صورت منطقی شما در 100 دور اول بازی، نهایت بتوانید 1500 پرستیژ به دست بیاورید، اما هوش مصنوعی تا 4000 پرستیژ هم می‌رود. به طور خلاصه، بازی به هوش مصنوعی در درجه‌های خیلی سخت و سخت، چیت می‌دهد و به شما هیچ. در درجه آسان و متوسط بازی بهتر است و هوش مصنوعی هم منطقی‌تر پیشرفت می‌کند.
در بخش دیپلماسی و اعلام جنگ، خیلی زود متوجه می‌شوید که یکسری الگوریتم وجود دارد که با هر بار بازی کردن، همان‌ها تکرار می‌شوند. پس از چند بار بازی کردن، دیگر خیلی راحت دست هوش مصنوعی را می‌توانید بخوانید. این مسئله حتی در رویدادهای بازی که مثلا تصادفی هستند هم دیده می‌شود. پس از چند بار بازی کردن، متوجه می‌شوید که رویدادها تغییری نمی‌کنند و فقط و فقط هی تکرار می‌شوند.
از دیگر ویژگی‌های بازی، بخش Act است که در بالا اشاره کردیم، وقتی از یک اکت به دیگری بروید، تعدادی از کشورها از بازی حذف می‌شوند. این شامل خودتان هم می‌شود اگر پرستیز کمی داشته باشید، اما می‌توانید آن را غیرفعال کنید که خوب است. با این حال، این ویژگی اکت اگرچه جالب است، اما وقتی به آخر بازی نزدیک شوید، می‌بینید که نصف تمدن‌های بازی حذف شده‌اند و شما ماندید و 2-3 تا تمدن ابرقدرت.
بازی آرا بیشتر عنوانی است که شما در آن با اعداد سر و کار دارید
مثل انتخاب تمدن، دین و سیاست‌های مخصوص هم عملا هیچ تفاوت ملموسی در بازی ایجاد نمی‌کنند، جز اینکه یکسری نکات و ویژگی‌های مثبت به شما می‌دهند. دین مثلا نوع حکومت شما را عوض می‌کند و بعد یکسری امتیازات مثبت می‌دهد. سیاست‌ها هم به همین شکل هستند. شما فقط می‌بینید که هر کدام بسته به اهداف شما، نکات مثبت خودشان را دارند. با انتخاب یک دین به خصوص یا تغییر حکومت، جز به دست آوردن چند اعداد مثبت، دیگر هیچ تغییر خاصی در بازی نمی‌بینید.
جمع‌بندی
بازی Ara: History Untold واقعا عنوان جالبی است، اما اگر بیشتر روی آن کار می‌شد، شاید بازی تجربه جذاب‌تر و کامل‌تری برای ارائه داشت. مایکرومنیج پیچیده، آموزش ضعیف، UI ناقض، جذاب نبودن جنگ، هوش مصنوعی و دیپلماسی ضعیف و به درد نخور بودن تمدن‌ها و عدم تغییر کلی بازی با گذشت تاریخ، مشکلاتی است که آرا با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کند. این مشکلات برای عنوانی که با قیمت 60 دلار وارد بازار شده و در حالت دسترسی زودهنگام نیست، مشکلاتی نیست که بتوان به راحتی از آن‌ها گذشت کرد. با این حال، علیرغم این مشکلات، بازی آرا همچنان ارزش تجربه کردن را دارد چرا که واقعا پتانسیل خوبی دارد و این پتانسیل تنها با توسعه ادامه‌دار بازی است که دیده خواهد شد.
نقاط ضعف و قوت
سیستم شهرسازی جذاب
گرافیک چشم‌نواز و خوب
مکانیسم پرستیژ که بازی را چالش‌برانگیز کرده است
به کار بردن جزئیات در برخی بخش‌های بازی
مایکرومنیج زیاد بازی می‌تواند اذیت‌کننده باشد
یو‌آی (UI) بازی همچنان جای کار دارد و ناقص است
هوش مصنوعی بسیار ضعیف است
جنگ‌های بازی چندان سرگرم‌کننده نیست
عدم وجود تفاوت بین نیروها و تمدن‌ها
#GiftedbyXbox
نمرات
گیم پلی - 7
گرافیک - 7.5
مکانیسم‌ها - 7
موسیقی - 6.5
7
نمره کل
بازی Ara: History Untold واقعا عنوان جالبی است، اما اگر بیشتر روی آن کار می‌شد، شاید بازی تجربه جذاب‌تر و کامل‌تری برای ارائه داشت. مایکرومنیج پیچیده، آموزش ضعیف، UI ناقض، جذاب نبودن جنگ، هوش مصنوعی و دیپلماسی ضعیف و به درد نخور بودن تمدن‌ها و عدم تغییر کلی بازی با گذشت تاریخ، مشکلاتی است که آرا با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کند. این مشکلات برای عنوانی که با قیمت 60 دلار وارد بازار شده و در حالت دسترسی زودهنگام نیست، مشکلاتی نیست که بتوان به راحتی از آن‌ها گذشت کرد. با این حال، علیرغم این مشکلات، بازی آرا همچنان ارزش تجربه کردن را دارد چرا که واقعا پتانسیل خوبی دارد و این پتانسیل تنها با توسعه ادامه‌دار بازی است که دیده خواهد شد.
