نسخه های فرعی سری بازی Total War معمولا از ایده های منحصر به فرد و جسورانه ای پیروی کرده اند، همانند نسخه Fall of the Samurai که مکانیک های جدید و جذابی را به شوگان 2 اضافه کرد. اما برخی از نسخه های فرعی مانند Thrones of Britannia به نوعی به نظر می رسد فقط ساخته می شوند تا اشتباهات سری بازی های توتال وار را پشت سر هم تکرار کنند و یادآوری باشند که چرا نمی توانیم برخی بازی های توتال وار را عالی بدانیم.
Troy، این بار تصمیم گرفته است تا یک خط میانی را در پیش بگیرد. به این معنی که در Troy با اینکه هسته بازی همانند دیگر بازی های توتال وار است، اما سازندگان تلاش خود را کرده اند که مکانیک های منحصر به فرد و جالبی را نیز در آن بگنجانند.
بازی در زمان 12 قرن قبل از مسیح جریان دارد، زمانی که امپراطوری یونان با Troy درگیر نبرد بود. سری نبرد هایی که به دلایل عاشقانه و بر سر هلنا از اسپارتا ایجاد شد و امپراطوری یونان برای بازپس گیری این دختر از ترور لشکرکشی های مختلفی انجام داد.
با خواندن این خلاصه داستان حتما از خود می پرسید این که داستان تاریخی و واقعی نیست و از سری داستان های حماسی یونانی است، مگر قرار نبود Total War: Troy یک بازی تاریخی باشد؟ مشکل دقیقا از همین نقطه شروع می شود. سازندگان این بازی قصد دارند یک بازی تاریخی بسازند، اما ریشه داستان بازی غیرواقعی و از سری داستان های حماسی و اسطوره ای است. پس چطور می توان یک بازی تاریخی را براساس این داستان و تاریخ ساخت؟ جواب آن ساده است، نمی شود ساخت.
با اینکه در Total War: Troy مبارزات سعی شده است واقع گرایانه طراحی شود، اما همچنان به همان دلیلی که گفتیم، عناصر اسطوره ای و حماسی در بازی قرار گرفته اند. به عنوان مثال شما در هنگام تجربه این بازی نباید از مشاهده یک قهرمان که به تنهایی یک ارتش را از پا در آورد، خدایانی که بر روی جنگ های شما تاثیرات مثبت و منفی می گذراند و برخی قدرت های جادویی که در هنگام مبارزات می توان آنها را فعال کرد تعجب کنید.
در نتیجه Total War: Troy را نمی توانیم همانند Rome یا Attila یک توتال وار تاریخی بدانیم و به نوعی تلاش کرده است مسیر خود را نسبت به بازی های تاریخی توتال وار جدا کند.
بازی به صورت هوشمندانه این امکان را فراهم کرده است که بازیکنان از هر دو سمت مبارزه قهرمانان را انتخاب کنند. قهرمانان مختلفی در بازی وجود دارند، از آشیل و قدرت دوئل آن گرفته تا منلوئوس که می تواند واحدهایی را از سمت مخالف جذب کند. در بازی همچنین سیستمی برای رضایت پدران قرار گرفته است که قهرمانان داستان با اعمال خود می توانند اعتبار کسب کنند یا اعتبار خود را از دست بدهند.
هر فکشن در بازی همانند دیگر بازی های توتال وار دارای نیروها، ویژگی ها، موقعیت شروع و دیگر ویژگی های منحصر به فرد خود است.
سیستم قهرمانان که مدتی است در بازی های توتال وار معرفی شده است، در Total War: Troy نیز می درخشد و جز نکات مثبت بازی است. این قهرمانان ارتش ها را رهبری می کنند و به مرور زمان ارتقا پیدا می کنند و مهارت های جدیدی را باز می کنند. در هنگام مبارزات این قهرمانان می توانند از ویژگی های فرماندهی یا قدرت های ویژه خود استفاده کنند تا نتیجه نبرد را تغییر دهند.
هرچند به دلایلی، CA Sofia تصمیم گرفته است که سیستم دوئلی که بین قهرمانان در نسخه Three Kingdoms معرفی شد، مناسب نیست و آن را حذف کرده است. ما در Total War: Troy شاهد همان سیستم مبارزه قدیمی و ضعیف توتال وار هستیم که قهرمانان دور یکدیگر می چرخند و بارها و بارها به یک نحو به یکدیگر ضربه وارد می کنند.
اما این تنها ضعف مبارزات بازی نیست. نیروها نیز وضعیت بهتری به قهرمانان ندارند و بازی Troy به لطف بهره گیری از همان سیستم مبارزات نسخه های Warhammer و Three Kingdoms از ضعف های بسیاری رنج می برد و شاید در خیلی از موارد مشاهده میدان نبرد تبدیل به عذابی برای بازیباز شود. موضوعی که می توانست به راحتی و با الهام گرفتن از سالها توسعه و بهبود Rome II حل شود.
از جمله مشکلاتی که در مبارزات دیده می شود می توانیم به درگیر نشدن تمام نیروهای پیاده (در برخی اوقات شاید فقط 20 درصد نیروهای یک واحد درگیر شوند)، شلیک نکردن کمانداران به دلیل که مشخص نیست و صرف زمان زیاد برای تغییر موقعیت سربازان اشاره کنیم. در نهایت سوارکارانی که پس از یورش به یک واحد دشمن، خشک می زنند و همانند سربازان معمولی با واحد دشمن درگیر می شوند و کاملا در انجام هدف یک واحد سوارکار (یورش و نابودی نظم دفاعی و آرایش دشمن) ناکام می مانند. موضوعی که از زمان Total War Attila در سری بازی های توتال وار مشاهده می شود و هنوز مشخص نیست چرا سازندگان سعی دارند تا با حذف این ویژگی سواره نظام بازی را بالانس کنند؛ در صورتی که می توان از روش های جایگزین بهتری مانند چیزی که در حال حاضر در Rome II مشاهده می کنیم استفاده کرد. هرچند، اگر بخواهیم با شما صادق باشیم انتظاری هم نبود که Creative Assembly تلاشی برای حل مشکلات سیستم پرمشکل مبارزات خود کند، با این حال باز هم مشاهده این وضعیت در نبردها ناامید کننده بود.
در طرف دیگر، کمپین بازی تغییرات جالبی به خود دیده است. در Troy برخلاف دیگر بازی های سری توتال وار که تنها نگرانی شما باید پول می بود (و شما با پول می توانستید تجارت کنید، ساخت و ساز کنید و مخارج ارتش خود را مدیریت کنید)، در Troy اکنون شما باید منابع واقعی مانند فراهم کردن غذا برای جذب نیرو، الوار و سنگ برای ساختمان ها و فلزات برای پیشرفت وسایل و تکنولوژی را مدیریت کنید. بازار بازی نیز دیگر صرفا با پول کار نمی کند و شما باید برای بدست آوردن برخی منابع، منابع دیگری را برای مبادله پیشنهاد دهید. موضوعی که باعث شده است کمپین توتال وار همانند سری بازی های استراتژیک Paradox شود. که به شخصه و برای خیلی از کاربران دیگر علاقه مند به سری توتال وار، موضوع مثبتی نیست. زیرا با اضافه شدن این تغییر بازیکنان مجبور هستند زمان خیلی بیشتری را به مدیریت شهر ها و کشور خود اختصاص دهند و مبارزات کمتری را تجربه کنند.
اما Total War: Troy صرفا یک بازی ضعیف نیست، بازی نقاط قوتی نیز دارد. به عنوان مثال نبردهای سیج و محاسره قلعه در بازی بسیار خوب پیاده سازی شده اند. همچنین گرافیک هنری و بصری بازی در سطح بسیار خوبی قرار دارد و در میان نبرد ممکن است حواس شما به جزئیات بالای نقشه و هنری که در ساخت آنها به خرج رفته است پرت شود. هرچند این زیبایی ها و نقاط مثبت نمی توانند ضعف گیم پلی بازی را بپوشانند.
در نهایت، جدیدترین نسخه فرعی سری بازی توتال وار را می توانیم به بازی ناموفق Thrones of Britannia تشبیه کنیم. زیرا هر دو در جذب بازیکنان حرفه ای و علاقه مندان قدیمی توتال وار شکست می خورند و دلیل آن، ایجاد برخی تغییرات نامناسب با هسته توتال وار در بازی است. بله، بسیاری از تغییرات و ویژگی ها می تواند بر روی کاغذ و به شکل ایده جذاب باشد، اما شما نمی توانید هسته یک بازی را تغییر دهید و در ادامه انتظار داشته باشید نتیجه خوبی حاصل شود. سازندگان توتال وار باید به این نتیجه برسند که آنها آزاد هستند تغییرات مختلفی در بازی اعمال کنند، اما نباید ریشه بازی را دست کاری کنند. در غیر این صورت، طرفداران قدیمی خود را ناامید خواهند کرد.
در یک بررسی کلی، Total War: Troy به نظر می رسد در ارائه مناسب و خوب اکثر قسمت های مهم بازی شکست خورده است. به عنوان مثال اصلا قابل درک نیست که چرا یک بازی که پیرامون قهرمانان ساخته شده است، نباید سیستم دوئل داشته باشد. موجودات اساطیری و قدرت های آنها نیز به طرز عجیبی ناامید کننده و ضعیف ساخته شده است. یکنواختی در نبردها و ضعف های همیشگی نبردهای بازی نیز به خوبی نمایانگر موقعیت این بازی، به عنوان یک بازی “فرعی” هستند.
Total War: Troy دارای ایده ها و ویژگی های جالبی بوده است، اما در اجرای آنها شکست خورده است.
نقاط ضعف و قوت
گرافیک بالا و بهینه سازی خوب بازی
سبک هنری بازی چشم نوار است و نقشه کمپین بسیار زیباست
سیستم جدید مدیریت منابع خوبی هایی دارد
نیروهای ویژه ای که می توانند در مناطق محدودی استخدام شوند ایده جالبی بوده است
حذف کامل پول از مبادلات تجاری بازی یک تصمیم اشتباه بوده است
نیاز به صرف زمان و انرژی بسیار بیشتری در مدیریت کشور و شهر
نیروهای ویژه، واقعا خاص نیستند و بیشتر به نظر می آیند صرفا لباس آنها عوض شده است
نبردهای بازی دارای ضعف و مشکلات مختلف و بسیاری هستند
نمرات
گیم پلی - 6
گرافیک - 7
کمپین - 6.5
موسیقی - 6
6.4
نمره کل
اگر شما می توانید با مدیریت پیچیده شهر ها و کشور خود، ضعف های گیم پلی و مبارزات، سیستم اساطیر و قدرت های جادویی که چندان مناسب محیط بازی نیستند کنار بیایید، Total War: Troy می تواند یک تجربه متفاوت و شاید لذت بخش برای شما باشد. در غیر این صورت، پیشنهاد می کنیم انتظار زیادی از Total War: Troy نداشته باشید.
