استودیو روسی 1C games سابقه درخشانی در تولید بازی داشته، تقریبا تمامی آثار آنها با موفقیت و نتیجه بالا تر از انتظار به فروش برسد و به همین دلیل توانسته به همه اثبات کند که توانایی این را دارد تا همیشه نیاز های یک قشر از مخاطب بخصوص را بر آورده کند. با این حال بازی جدید آنها یعنی Deathless: Tales of old Rus از مابقی این بازی ها متفاوت است. استودیویی که همیشه بر روی بازی های شبیهساز با تم جنگی کار میکرده، در تصمیمی جدید به سراغ بازی رفته که سبک و حتی نوع بصری آن کاملا متفاوت است. بازی جدید این استودیو یک بازی تکتیکال دک بیلدینگ روگلایک است که روایت فانتزی از افسانه ها و داستان های روسی دارد. با ما در ادامه این مقاله همراه باشید تا به نقد این بازی بپردازیم.
بازی به مانند هر بازی دیگری در این سبک به تقلید از بازی slay the spire پرداخته و سعی خود را کرده تا بتواند فرمول موفق آن را در گیم پلی خود پیاده بکند. شما در بازی کارت های بخصوصی دارید که با وسیله استفاده از آن ها باید به صورت تاکتیکی با دشمنان خود مقابله کنید و از طریق انتخاب مسیر خود در طی گیم پلی به ارتقا، گسترش و حتی حذف کارت ها در دست خودتان می‌پردازید یا با استفاده از آیتم های بدست آمده قدرت و مهارت خود را بهبود می بخشید. جدای از الهامات از بازی Slay the Spire مکانیک های دیگری نیز به بازی اضافه شده که توانسته به بازی جذابیت هایی را بدهد هرچند در نهایت این نکات مثبت آنچنان نتوانسته اند خودشان را به خوبی نمایان کنند و گیم پلی اصلی زیر سایه مکانیک های الهام شده است. اساس کلی مکانیک های گیم پلی تقریبا با استفاده از المان های مثبت موجود در بازی های این سبک، درست پیاده سازی شده. روند گیم پلی بازی کاملا بدست خود پلیر است و می تواند به خوبی از اختیارات و قابلیت های بازی در حالت مختلف گیم پلی استفاده کند. از دیگر قابلیت های گیم پلی می‌توان به چند کاراکتر بودن بازی اشاره کرد که هر کاراکتر قابلیت منحصر به فرد خودش را دارد. از نکات مثبت این تنوع در کاراکترهای قابل بازی می توان به مشابه نبودن آنها در قابلیت هایشان اشاره کرد که خود آن تبدیل به پاشنه آشیل بازی می شود. هر کدام از این شخصیت ها توانایی های منحصر به فردی دارند که گیم پلی آنها را به کلی تغییر می دهد. با اینحال ایرادی وجود دارد که نمی‌توان از آن چشم پوشی کرد و آنهم ایراد در روند گیم پلی شخصیت های قابل بازیست.
هر کاراکتر به صورت کاملا جدا از دیگری باید استفاده شود و به همین خاطر نمی‌توان از همه آن ها در ترکیب بخصوصی در گیم پلی برای پیاده سازی تاکتیک بهره برد. تفاوت کاراکتر ها در قابلیت هایشان بشدت بالاست و زمانی که شما با نوع گیم پلی یکی از کاراکتر ها عادت می کنید بازی شما را مجبور می کند به سراغ کاراکتر جدید بروید. هر کدام از این کارکتر ها در نوع خود خوب هستند ولی وقتی گیم پلی خود شما را به سمتی می‌برد که مجبور باشید بین دو سبک متفاوت سوییچ کنید و جابجا شوید، آن وقت است که با یک روند کند از گیم پلی تکراری و فرسایشی برخورد می‌کنید که صرفا برای افزایش گیم پلی، شما را به تکرار مقابله با همان دشمنان صرفا با کارت ها و کاراکتر متفاوت اجبارمی کند. این روند اصلا بهبود نمی‌یابد و در نهایت باعث می شود تا یک ریتم کند از گیم پلی بر بخورید و بازی را نهایت کنار بگذارید.
در مکانیک کارت های بازی هم تنوع زیادی وجود ندارد، شاید با تعداد بسیار زیادی از کارت ها بریا هر کاراکتر روبرو بشویم ولی وقتی در گیم پلی از آنها استفاده می کنیم تفاوت چندانی در قابلیت آنها مواجه نمی شویم. به نوعی که انگار شما یک کارت با چندین اسم متفاوت کپی کنید و به عنوان کارت خاص و متمایز در نظر بگیرید. همین تکراری بودن و سادگی بیش از حد باعث کسالت آور شدن بازی پس از چند ساعت می‌شود.
اینکه بازی سازان خواسته اند بازی را صرفا با تقلید الهام گیری از بازی مشابه پیش ببرند و بسازند چیز بدی نیست، اما وقتی تمامی نقاط قوت بازی صرفا در همین خلاصه شده و تمامی خلاقیت های خودشان بخش بزرگی از مشکلات گیم پلی می‌شود، آن وقت است که واقعا باید به تمامی این الهام گیری ها ایراد گرفت.
طراحی محیطی هم در حد خود ساده است و چیز بخصوصی برای گفتن ندارد. نه بشدت زیباست که بتوانیم آن را نقطه قوت در نظر بگیریم و نه آنچنان ضعیف که آن را عیب قلم داد کنیم. صرفا در حد متوسط و نیاز پلیر و سازنده برای ایجاد ارتباط است. با اینحال در برخی از انیمی ها و کاراکتر های بخصوص در بازی این طراحی کمی بالا از آن خط معمولی بودن است و آن جذابیت لازم برای تعریف دارد. در کنار طراحی محیطی معمولی موسیقی بازی بشدت ضعیف قرار داده شده و در مجموع 2 ترک در بازی وجود دارد که شما دائما باید آنها را بشنوید. جدای از این کم بودن محتوای آوایی، خود موسیقی بازی صرفا وجود دارد و نه به محیط بازی و نه حتی لحظات خاص و التحابی گیم پلی کمک می‌کند.صرفا یک ملوی نماهنگین که دائما در حال پخش شدن به صورت لوپ است. این بی سلیقگی به حدی افتضاح است که گاها برایتان سوال می شود که چه چیزی مانع بوده تا انقدر این بخش از بازی برای سازندگان کم رنگ شود. (خود ما هم نمی‌دانیم )
جمع‌بندی
بازی خالی از چاشنی مناسب برای تکمیل مکانیک های گیم پلی است و در کنار آن تمامی تلاش ها برای بهبود آن صرفا به ضعف بدل شده. گیم پلی شاید برای مدت کوتاهی جذاب باشد و بعد از مدت کوتاهی آنچنان چنگی به دل نزند. بعد از چند ساعتی تمامی دشمنان تکراری می شود دسته کارت های شما چیزی جز مجموعه ای است کارت های مشابه با اسم های متفاوت نیست.
نقاط ضعف و قوت
تنوع در ایجاد گیم‌پلی متفاوت برای کاراکتر‌ها
تکراری بودن و تشابه زیاد دسته کارت ها داخل بازی
تحمیل شدن گیم‌پلی به پلیر
روند کند بازی در موارد خاص
نمرات
گیم پلی - 6
گرافیک - 7
داستان - 5
موسیقی - 4.5
5.6
نمره کل
بازی خالی از چاشنی مناسب برای تکمیل مکانیک های گیم پلی است و در کنار آن تمامی تلاش ها برای بهبود آن صرفا به ضعف بدل شده. گیم پلی شاید برای مدت کوتاهی جذاب باشد و بعد از مدت کوتاهی آنچنان چنگی به دل نزند. بعد از چند ساعتی تمامی دشمنان تکراری می شود دسته کارت های شما چیزی جز مجموعه ای است کارت های مشابه با اسم های متفاوت نیست.
