نقد و بررسی

نقد و بررسی بازی Tormented Souls 2

بازگشت شکوهمند گیم‌پلی‌ای خاطره‌انگیز

نقد و بررسی ویدیویی بازی Tormented Souls 2

(برای تماشا در یوتیوب روی این لینک کلیک کنید.)


تا حالا شده دلتون برای نسخه‌های کلاسیک بازی‌هایی مثل Resident Evil و Silent Hill تنگ بشه؟ همون نسخه‌هایی که دوربین دائم تغییر می‌کرد و شما نمی‌تونستید جهتش رو کنترل کنید؛ راه رفتن سوم‌شخص کمی عجیب بود. جامپ‌اسکرها و موجودات ترسناک هم هر لحظه ممکن بود غافلگیرتون کنند؛ و مهم‌تر از همه، معماهای جذاب و پیچیده‌ای که حل کردنشون واقعاً لذت‌بخش بود. بازی Tormented Souls 2 دقیقاً همین حس رو برمی‌گردونه—یک بازی ساخته‌شده با آنریل انجین 5 که کاملاً بر اساس همان گیم‌پلی کلاسیک طراحی شده.

وقتی سری رزیدنت اویل و سایلنت هیل این نوع گیم‌پلی را کنار گذاشتند، سازندگان Tormented Souls 2 خلاف جریان شنا کردند و به‌جای تغییر دادن ساختار بازی، تصمیم گرفتند همان سبک کلاسیک را با گرافیک امروزی ارائه بدهند. در این نقد و بررسی به نسخه دوم این بازی می‌پردازیم.

من نسخه اول این سری را تجربه نکرده بودم؛ اما از لحظه ورود به بازی، حال‌وهوای کلاسیک جذابش کاملاً من را درگیر کرد. بازی در یک قطار شروع می‌شود؛ با کاراکتر اصلی یعنی کارولین که خواهرش را به جایی می‌برد تا به آرامش برسد، چون به‌نظر می‌رسد چیزهایی می‌بیند یا خلق می‌کند که از این دنیا نیستند. ابتدا فکر می‌کردم بازی نکردن نسخه اول ممکن است فهم داستان را سخت کند، اما خوشبختانه بازی خیلی وابسته به بک‌استوری نیست. اگر نسخه قبل را تجربه کرده باشید قطعاً جزئیات بیشتری را متوجه می‌شوید، اما برای درک کلی داستان نیازی به آن نیست و بازی در آغاز خیلی خوب وضعیت را برایتان روشن می‌کند.

کات‌سین‌های بازی کیفیت قابل قبولی دارند، اما عالی نیستند و گاهی حالت چهره‌ها غیرواقعی به نظر می‌رسند. داستان روند خوبی دارد، هرچند برخی دیالوگ‌ها طبیعی نیستند یا حالت عجیب و ناهماهنگی دارند. اما اگر قرار نباشد بیش از حد ریزبین باشیم، باید بگویم داستان در مجموع جالبه و شما را مشتاق ادامه دادن می‌کند تا بفهمید چه اتفاقی می‌افتد.

گیم‌پلی دقیقاً در همان مسیر نسخه‌های اولیه رزیدنت اویل و سایلنت هیل حرکت می‌کند. اگر تجربه یکی از آن‌ها را داشته باشید، از Tormented Souls 2 با همان ساختار کلاسیک اما با گرافیک نسل جدید و یک گیم‌پلی روان‌تر قطعاً لذت می‌برید. من خودم تجربه زیادی با این سبک نداشتم، اما گیم‌پلی واقعاً جذاب و گیرا بود. البته باید بگویم تجربه چنین بازی‌ای با کیبورد سخت است. خود بازی هم پیشنهاد می‌دهد از دسته استفاده کنید. شاید اول کمی اذیت شوید اما بعد عادت می‌کنید—و شاید هم اصلاً عادت نکنید.

نکته مهم این است که گیم‌پلی کاملاً وفادار به ساختار کلاسیک است. دوربین در زوایای مختلف تغییر می‌کند و با هر حرکت عقب یا جلو، جهت تصویر عوض می‌شود. همین باعث می‌شود حرکت و مبارزه کمی زمخت و سخت باشد، اما این یک نکته منفی نیست؛ چون دقیقا همین زمختی، بخشی از هویت آن بازی‌های قدیمی بوده.

بازی در نقاط مختلف محیط، یادداشت‌هایی قرار داده که اطلاعات خوبی درباره جایی که در آن گیر افتاده‌اید می‌دهد. معماها بسیار خوب طراحی شده‌اند؛ دقیقاً همان حس کلاسیک و قدیمیِ دلنشین را منتقل می‌کنند. نه خیلی سخت هستند و نه خیلی آسان. بازی هم هیچ راهنمایی مستقیمی نمی‌دهد و باید نسبت به جزئیات و مکالمات خیلی دقیق باشید. گاهی با فراموش کردن یک نکته کوچک ممکن است ساعت‌ها درگیر حل یک پازل شوید؛ اما باور کنید حل کردنشان فوق‌العاده لذت‌بخش است و می‌توانم بگویم یکی از نقاط قوت اصلی بازی، همین معماهای طراحی‌شده با دقت و سبک کلاسیک است.

اگر درجه سختی پیشنهادی بازی را انتخاب کنید، نمی‌توانید هر زمان آزادانه سیو کنید و مبارزه با هیولاها هم سخت‌تر و خطرناک‌تر است. سیو کردن فقط با نوار انجام می‌شود و باید نوار پیدا کنید و از ضبط برای ذخیره روند استفاده کنید. در برخی از سیوها نیز کاراکتر توضیحاتی درباره کارهایی که انجام داده ارائه می‌دهد که تجربه جالبی ایجاد می‌کند.

جامپ‌اسکرها و نبرد با هیولاها چالش‌برانگیز و هیجان‌انگیز هستند؛ نه فوق‌العاده ترسناک، اما همان میزان ترس و هیجانی را ارائه می‌دهند که از یک بازی کلاسیک انتظار دارید. دشمن‌ها گاهی خیلی راحت شما را از پا درمی‌آورند و هر بار مرگ یعنی بازگشت به آخرین سیوتان و وای به حال زمانی که مدت زیادی از آخرین سیو گذشته باشد.

کاراکتر اصلی زیاد صحبت نمی‌کند و صداگذاری بازی هم بسیار کم است. فقط برخی کات‌سین‌ها یا بخش‌های خاص، صداگذاری دارند. شاید اگر در بخش‌های بیشتری صدای واکنش‌ها و احساسات شخصیت‌ها را می‌شنیدیم، حس ترس بهتر منتقل می‌شد. موسیقی متن خاصی هم در طول بازی وجود ندارد، اما امبینس و صدای محیطی بازی کاملاً مناسب فضاسازی است.

جمع‌بندی

بازی Tormented Souls 2 در بخش‌های اصلی یکSurvival horror کلاسیکِ واقعی است. گیم‌پلی، چالش‌ها و معماها، حس ترس، لول‌دیزاین و گرافیک—all کاملاً عالی عمل می‌کنند و هیچ‌کدام باعث خستگی شما نمی‌شوند. اما اگر بخواهیم دقیق‌تر بشویم، مشکلاتی هم وجود دارد: صداگذاری بسیار کم، حفره‌های داستانی واضح، دیالوگ‌های عجیب، چهره‌های غیرواقعی در کات‌سین‌ها، و همچنین یک‌سری باگ که البته سازندگان آن‌ها را با آپدیت‌ها در حال رفع کردن هستند؛ ولی احتمال برخورد با آن‌ها وجود دارد. در پایان، اگر از این ایرادات چشم‌پوشی کنید و خودتان را غرق گیم‌پلی کنید، Tormented Souls 2 واقعاً شما را غافلگیر می‌کند و حسابی به وجد می‌آورد. اگر طرفدار سبک survival horror کلاسیک هستید، آن هم در حال و هوای Silent Hill و Resident Evil، تجربه این بازی را شدیداً پیشنهاد می‌کنم.

نمرات

گیم پلی - 9
گرافیک - 8
داستان - 8
موسیقی - 8

8.3

نمره کل

بازی Tormented Souls 2 در بخش‌های اصلی یکSurvival horror کلاسیکِ واقعی است. گیم‌پلی، چالش‌ها و معماها، حس ترس، لول‌دیزاین و گرافیک—all کاملاً عالی عمل می‌کنند و هیچ‌کدام باعث خستگی شما نمی‌شوند. اما اگر بخواهیم دقیق‌تر بشویم، مشکلاتی هم وجود دارد: صداگذاری بسیار کم، حفره‌های داستانی واضح، دیالوگ‌های عجیب، چهره‌های غیرواقعی در کات‌سین‌ها، و همچنین یک‌سری باگ که البته سازندگان آن‌ها را با آپدیت‌ها در حال رفع کردن هستند؛ ولی احتمال برخورد با آن‌ها وجود دارد. در پایان، اگر از این ایرادات چشم‌پوشی کنید و خودتان را غرق گیم‌پلی کنید، Tormented Souls 2 واقعاً شما را غافلگیر می‌کند و حسابی به وجد می‌آورد. اگر طرفدار سبک survival horror کلاسیک هستید، آن هم در حال و هوای Silent Hill و Resident Evil، تجربه این بازی را شدیداً پیشنهاد می‌کنم.

0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
باخبرم کن
باخبر شدن از

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
نمایش تمام دیدگاه ها