نقد و بررسی

نقد و بررسی بازی Deathbound

اولین بازی چند شخصیتی سولزلایک.... و احتمالا آخرین!

راستش را بخواهید، هرگز فکرشم را نمی‌کردم که بازی‌هایی که در آن‌ها قرار است بارها و بارها بمیرید و به گریه بیفتید، به چنین معروفیتی برسند، اما اشتباه می‌کردم. سری بازی‌های دارک سولز جزو اولین بازی‌هایی بودند که این سبک را وارد صنعت بازی‌های ویدیویی کردند و ژانر تاره‌ای را معرفی کردند که به سولزلایک معروف شد. امروزه، هر بازی که شبیه سری دارک سولز است، در دسته‌بندی سولزلایک قرار می‌گیرد. در چند سال گذشته، بازی‌های سولزلایک فراوانی منتشر شده‌اند که همه‌شان تا حدی به موفقیت‌های خوبی رسیدند و با استقبال بازیکنان مواجه شده‌اند. گیم‌پلی بازی‌های سولزلایک عموما به رفتن به آن مکان و این مکان با هدف کشتن باس‌های قدرتمند بازی و رسیدن به هدف خلاصه می‌شود.

اما چه می‌شد که استودیویی، سعی می‌کرد که در هنگام استفاده از این سبک، کمی خلاقیت به خرج دهد؟ اینجاست که بازی Deathbound وارد صحبت‌های ما می‌شود، عنوانی که توسعه‌دهندگانش توانستند در اولین بازی خود، خلاقیتی به خرج دهند. سازندگان این بازی سولزلایک با اضافه کردن یک گیم‌پلی چندشخصیتی که در آن بتوانید بین چند شخصیت با قابلیت‌های مختلف جابه‌جا شوید، به سبک سولزلایک تنوع بخشیدند، اما آیا واقعا ایده موفقی بود؟ در این مقاله از استراتژیک کلاب، قرار است به نقد و بررسی بازی Deathbound بپردازیم و جواب سوالی که برایتان پیش آمده است را بدهیم.

ای الهه مرگ، من را قدرت دِه!

بازی مثل دیگر عناوین سولزلایک، بدون انتخاب درجه دشواری یا چیز دیگری شما را مستقیما وارد بازی می‌کند. بازی با کات‌سین جذاب و هنری زیبایی آغاز می‌شود که در آن شاهد داستان هستید. در همان ابتدا، شما به درکی از جهان بازی نمی‌رسید و بازی را شما را تشنه نگه می‌دارد و پاسخ مستقیمی نمی‌دهد، موردی که از نظر بسیار جذاب و عالی بود. در همان ابتدا، شما می‌توانید به وضوح خاص بودن و البته جالب بودن داستان بازی را احساس کنید. به طور خلاصه، بازی در جهانی آخرالزمانی دنبال می‌شود، جایی که گروهی مذهبی تندرو قدرت را به دست گرفته و علیه مردمانی بجا مانده از جهان پیشین مدرن، جنگ کرده‌اند.

نمی‌دانم شما با دنیای وارهمر چهل هزار آشنا هستید یا خیر، اما بازی دقیقا همان سناریو را دارد. می‌شود که سازندگان الهامات زیرکانه‌ای از وارهمر چهل هزار گرفتند و خیلی از حرف‌ها و نوع رفتارها از وارهمر وارد این بازی کرده‌اند. شما در نقش مبارزه‌ای از این گروه مذهبی هستید که دشمنان عجیب و جهش یافته‌اش را مدام کافر و بدعت‌گذار خطاب می‌کند و مدام هم از الهه‌اش طلب قدرت و نیروی بیشتر می‌کند، چیزهایی که اگر کمی هم با دنیای وارهمر چهل هزار آشنا باشید، سریعا متوجه‌شان می‌شوید.

به طور خلاصه، بازی دارای داستانی جالبی است که به نظر سازندگان بسیار خوب آن را از آب درآورده‌اند، هر چه جلوتر بروید، بیشتر با دنیای بازی آشنا می‌شوید و حتی بیشتر با کاراکتری که کنترلش را در دست دارید، آشنا خواهید شد. این موارد در دنیای بازی، برای بسیار جذاب بودند و خوشحالم که سازندگان این چنین سعی کردند تا پیچشی به داستان بدهند. دنیاسازی بازی هم که ترکیبی از عناصر قرون وسطی و مدرن است، واقعا به خوبی کار شده است. حالا اجازه دهید، برسیم به گیم‌پلی بازی و نقد و بررسی هم روی آن داشته باشیم.

همان گیم‌پلی همیشگی، با چاشنی چندشخصیتی

گیم‌پلی بازی تقریبا همان چیزی است که شما در اکثر بازی‌های سولزلایک دیده‌اید و همچنان می‌بینید. مثل دیگر بازی‌های سولزلایک، شما تنها در هر نقطه‌ای که چیزی شبیه به Bonefire دارک سولز در آن واقع شده است، می‌توانید خود را ارتقا دهید. هر بار که بمیرید، به همان نقطه برمی‌گردید و باید دوباره کل مسیر را طی کنید، همان موجوداتی را که کشتید را بکشید تا به همان نقطه‌ای که در آن مردید برسید. این بازی هم دقیقا به همین شکل است و تفاوت دیگری ندارد.

در بحث گیم‌پلی آن، تنها تفاوتی که وجود دارد، همان امکان تعویض بین چند شخصیت است. شما هر چه پیش بروید، شخصیت‌هایی را پیدا می‌کنید که وجودیت آن‌ها را می‌گیرید. در واقع شما کنترل یک آدم را دارید که وجودیت چند شخصیت در آن گرفتار می‌شود. نکته قابل توجه در بازی، پیش‌زمینه و داستان شخصیت‌ها و مکامله‌هایشان با هم است که به نوبه خود و جذاب است. باس‌ها و حتی موجوداتی که با آن‌ها روبه‌رو می‌شوید همه به یک اندازه چالش‌برانگیز و قوی هستند، از عنکبوت‌های بازی برایتان نگویم که کابوسم شده‌اند :)

در مجموع، سازندگان بازی در ارائه یک گیم‌پلی سولزلایک، به بهترین شکل عمل کرده‌اند و مطمئنا اگر از طرفداران این سری بازی‌ها باشید، می‌تواند بگویم که این بازی آن خارش بیمار‌گونه‌اتان برای بارها مردن در هنگام درگیری با موجودات و باس‌ها را در شما رفع می‌کند. در کنار آن گیم‌پلی سولزلایک، امکان تعویض بین شخصیت‌ها که هر کدام قابلیت و نقطه قوت منحصر به فرد دارند، اما علیرغم جالب بودن، به نقطه ضعف این بازی نیز تبدیل شده است.

مشکلات ویژگی چندشخصیتی و برخی مشکلات فنی

به محض اینکه با چند شخصیت آشنا می‌شوید و امکان تعویض فراهم می‌شود، متوجه می‌شوید که تعویض بین آن‌ها تا حدودی آزاردهنده است. البته نمی‌دانم، شاید به این دلیل است که ما به عنوان بازیکن، با چنین مکانیسمی آشنا نیستیم، اما می‌شود که عادت کردن به آن هم چندان آسان نیست، حتی ممکن است که تا اواسط بازی، صرفا بین تعویض بین 2 یا نهایت 3 شخصیت مشخص که نیاز به قدرتشان دارید، محدود شوید.

قصد سختگیری ندارم، اما بازی Deathbound در مقایسه با بازی‌های سولزلایکی که ما از استودیوهای بزرگ می‌بینیم، نیاز به کار و پالیش بیشتر داشته است. زاویه نه چندان جالب دوربین، نزدیک بودن بیش از حد آن، ماهیت تقلب‌گونه برخی دشمنان غیرباس شما است. برای مثال، نمی‌دانم این بخشی از بازی به حساب می‌آید یا نه، اما بیشتر وقت‌ها سپر گرفتن یا جاخالی دادن اصلا به حساب نمی‌آید و دفاع موفق شما بر اساس مهارت نیست، بلکه بیشتر شانس دخیل است. این بیشتر می‌تواند ناشی از باگ‌ها و برخی مشکلات فنی باشد که بازی علیرغم عرضه رسمی، همچنان آن‌ها را رفع نکرده است.

گرافیک بازی بسیار عالی است، اما چرا موسیقی‌ نداریم…

گرافیک بازی بسیار عالی است و چیز کمی از بازی‌های امروزی ندارد. توجه به جزئیات عالی است و در جایی از بازی، ضعف گرافیکی مشاهده نمی‌کنید. در زمینه موسیقی‌متن، بازی عملا خالی از موسیقی است، در منوی بازی شاید یک آهنگ بشنوید و همین، در هنگام مبارزه با باس‌ها یا درگیری در لول‌های بازی اصلا آهنگی به گوشتان نمی‌خورد. خوب می‌شد اگر سازندگان به این بخش هم توجه داشتند و سعی می‌کردند با اضافه کردن موسیقی‌متن مخصوص بازی‌های سولزلایک، کمی جذابیت بازی را بیشتر از پیش کنند.

جمع‌بندی

در پایان، بازی Deathbound یک عنوان سولزلایک خلاقانه است که با اضافه کردن مکانیسم چندشخصیتی، تنوع خوبی به عناوین سولزلایک بخشیده است. گیم‌پلی بازی قابل قبول است، داستان بازی تا حدودی جذاب است و شاید خیلی درگیرکننده نباشد یا کلیشه‌ای به نظر برسد، اما خوب است. برخی مشکلات فنی و نبود موسیقی، شاید تنها نکات منفی این بازی باشند. با این حال، اگر شما برای اولین بار قصد تجربه یک بازی سبک سولزلایک را دارید، من Deathbound را پیشنهاد نمی‌کند. برای اولین بازی سبک سولزلایک شما، بازی‌های مناسب‌تری وجود دارند. به طور واضح‌تر، بازی Deathbound بیشتر مناسب کسانی است که تجربه‌ای از پیش با دیگر عناوین سولزلایک دارند.

نقاط ضعف و قوت

گیم‌پلی خوب و خلاقانه با ویژگی چندشخصیتی
امکان ارتقا منحصر به فرد هر شخصیت
گرفیک چشم‌نواز و خوب
داستان مناسب و مکالمات کاملا صداگذاری شده

عنکوبت‌ها!
برخی مشکلات فنی
زاویه بد دوربین
نبود موسیقی متن

نمرات

گیم پلی - 9
گرافیک - 9.5
داستان - 8
موسیقی - 5.3

8

نمره کل

در پایان، بازی Deathbound یک عنوان سولزلایک خلاقانه است که با اضافه کردن مکانیسم چندشخصیتی، تنوع خوبی به عناوین سولزلایک بخشیده است. گیم‌پلی بازی قابل قبول است، داستان بازی تا حدودی جذاب است و شاید خیلی درگیرکننده نباشد یا کلیشه‌ای به نظر برسد، اما خوب است. برخی مشکلات فنی و نبود موسیقی، شاید تنها نکات منفی این بازی باشند. با این حال، اگر شما برای اولین بار قصد تجربه یک بازی سبک سولزلایک را دارید، من Deathbound را پیشنهاد نمی‌کند. برای اولین بازی سبک سولزلایک شما، بازی‌های مناسب‌تری وجود دارند. به طور واضح‌تر، بازی Deathbound بیشتر مناسب کسانی است که تجربه‌ای از پیش با دیگر عناوین سولزلایک دارند.

5 1 رای
امتیازدهی به مقاله
باخبرم کن
باخبر شدن از

0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
نمایش تمام دیدگاه ها