نقد و بررسی TOTAL WAR SAGA: TROY

نسخه‌های فرعی سری بازی Total War معمولا از ایده‌های منحصر به فرد و جسورانه ای پیروی کرده اند، همانند نسخه Fall of the Samurai که مکانیک‌های جدید و جذابی را به شوگان 2 اضافه کرد. اما برخی از نسخه‌های فرعی مانند Thrones of Britannia به نوعی به نظر می‌رسد فقط ساخته می‌شوند تا اشتباهات سری بازی‌های توتال وار را پشت سر هم تکرار کنند و یادآوری باشند که چرا نمی‌توانیم برخی بازی‌های توتال وار را عالی بدانیم.
Troy، این بار تصمیم گرفته است تا یک خط میانی را در پیش بگیرد. به این معنی که در Troy با اینکه هسته بازی همانند دیگر بازی‌های توتال وار است، اما سازندگان تلاش خود را کرده اند که مکانیک‌های منحصر به فرد و جالبی را نیز در آن بگنجانند.

بازی در زمان 12 قرن قبل از مسیح جریان دارد، زمانی که امپراطوری یونان با Troy درگیر نبرد بود. سری نبرد‌هایی که به دلایل عاشقانه و بر سر هلنا از اسپارتا ایجاد شد و امپراطوری یونان برای بازپس گیری این دختر از ترور لشکرکشی‌های مختلفی انجام داد.

با خواندن این خلاصه داستان حتما از خود می‌پرسید این که داستان تاریخی و واقعی نیست و از سری داستان‌های حماسی یونانی است، مگر قرار نبود Total War: Troy یک بازی تاریخی باشد؟ مشکل دقیقا از همین نقطه شروع می‌شود. سازندگان این بازی قصد دارند یک بازی تاریخی بسازند، اما ریشه داستان بازی غیرواقعی و از سری داستان‌های حماسی و اسطوره ای است. پس چطور می‌توان یک بازی تاریخی را براساس این داستان و تاریخ ساخت؟ جواب آن ساده است، نمی‌شود ساخت. 

با اینکه در Total War: Troy مبارزات سعی شده است واقع گرایانه طراحی شود، اما همچنان به همان دلیلی که گفتیم، عناصر اسطوره ای و حماسی در بازی قرار گرفته اند. به عنوان مثال شما در هنگام تجربه این بازی نباید از مشاهده یک قهرمان که به تنهایی یک ارتش را از پا در آورد، خدایانی که بر روی جنگ‌های شما تاثیرات مثبت و منفی می‌گذراند و برخی قدرت‌های جادویی که در هنگام مبارزات می‌توان آنها را فعال کرد تعجب کنید.
در نتیجه Total War: Troy را نمی‌توانیم همانند Rome یا Attila یک توتال وار تاریخی بدانیم و به نوعی تلاش کرده است مسیر خود را نسبت به بازی‌های تاریخی توتال وار جدا کند.

بازی به صورت هوشمندانه این امکان را فراهم کرده است که بازیکنان از هر دو سمت مبارزه قهرمانان را انتخاب کنند. قهرمانان مختلفی در بازی وجود دارند، از آشیل و قدرت دوئل آن گرفته تا منلوئوس که می‌تواند واحدهایی را از سمت مخالف جذب کند. در بازی همچنین سیستمی‌برای رضایت پدران قرار گرفته است که قهرمانان داستان با اعمال خود می‌توانند اعتبار کسب کنند یا اعتبار خود را از دست بدهند.
هر فکشن در بازی همانند دیگر بازی‌های توتال وار دارای نیروها، ویژگی‌ها، موقعیت شروع و دیگر ویژگی‌های منحصر به فرد خود است. 

سیستم قهرمانان که مدتی است در بازی‌های توتال وار معرفی شده است، در Total War: Troy نیز می‌درخشد و جز نکات مثبت بازی است. این قهرمانان ارتش‌ها را رهبری می‌کنند و به مرور زمان ارتقا پیدا می‌کنند و مهارت‌های جدیدی را باز می‌کنند. در هنگام مبارزات این قهرمانان می‌توانند از ویژگی‌های فرماندهی یا قدرت‌های ویژه خود استفاده کنند تا نتیجه نبرد را تغییر دهند.
هرچند به دلایلی، CA Sofia تصمیم گرفته است که سیستم دوئلی که بین قهرمانان در نسخه Three Kingdoms معرفی شد، مناسب نیست و آن را حذف کرده است. ما در Total War: Troy شاهد همان سیستم مبارزه قدیمی‌و ضعیف توتال وار هستیم که قهرمانان دور یکدیگر می‌چرخند و بارها و بارها به یک نحو به یکدیگر ضربه وارد می‌کنند.

اما این تنها ضعف مبارزات بازی نیست. نیروها نیز وضعیت بهتری به قهرمانان ندارند و بازی Troy به لطف بهره گیری از همان سیستم مبارزات نسخه‌های Warhammer و Three Kingdoms از ضعف‌های بسیاری رنج می‌برد و شاید در خیلی از موارد مشاهده میدان نبرد تبدیل به عذابی برای بازیباز شود. موضوعی که می‌توانست به راحتی و با الهام گرفتن از سالها توسعه و بهبود Rome II حل شود.
از جمله مشکلاتی که در مبارزات دیده می‌شود می‌توانیم به درگیر نشدن تمام نیروهای پیاده (در برخی اوقات شاید فقط 20 درصد نیروهای یک واحد درگیر شوند)، شلیک نکردن کمانداران به دلیل که مشخص نیست و صرف زمان زیاد برای تغییر موقعیت سربازان اشاره کنیم. در نهایت سوارکارانی که پس از یورش به یک واحد دشمن، خشک می‌زنند و همانند سربازان معمولی با واحد دشمن درگیر می‌شوند و کاملا در انجام هدف یک واحد سوارکار (یورش و نابودی نظم دفاعی و آرایش دشمن) ناکام می‌مانند. موضوعی که از زمان Total War Attila در سری بازی‌های توتال وار مشاهده می‌شود و هنوز مشخص نیست چرا سازندگان سعی دارند تا با حذف این ویژگی سواره نظام بازی را بالانس کنند؛ در صورتی که می‌توان از روش‌های جایگزین بهتری مانند چیزی که در حال حاضر در Rome II مشاهده می‌کنیم استفاده کرد. هرچند، اگر بخواهیم با شما صادق باشیم انتظاری هم نبود که Creative Assembly تلاشی برای حل مشکلات سیستم پرمشکل مبارزات خود کند، با این حال باز هم مشاهده این وضعیت در نبردها ناامید کننده بود.

در طرف دیگر، کمپین بازی تغییرات جالبی به خود دیده است. در Troy برخلاف دیگر بازی‌های سری توتال وار که تنها نگرانی شما باید پول می‌بود (و شما با پول می‌توانستید تجارت کنید، ساخت و ساز کنید و مخارج ارتش خود را مدیریت کنید)، در Troy اکنون شما باید منابع واقعی مانند فراهم کردن غذا برای جذب نیرو، الوار و سنگ برای ساختمان‌ها و فلزات برای پیشرفت وسایل و تکنولوژی را مدیریت کنید. بازار بازی نیز دیگر صرفا با پول کار نمی‌کند و شما باید برای بدست آوردن برخی منابع، منابع دیگری را برای مبادله پیشنهاد دهید. موضوعی که باعث شده است کمپین توتال وار همانند سری بازی‌های استراتژیک Paradox شود. که به شخصه و برای خیلی از کاربران دیگر علاقه مند به سری توتال وار، موضوع مثبتی نیست. زیرا با اضافه شدن این تغییر بازیکنان مجبور هستند زمان خیلی بیشتری را به مدیریت شهر‌ها و کشور خود اختصاص دهند و مبارزات کمتری را تجربه کنند.

اما Total War: Troy صرفا یک بازی ضعیف نیست، بازی نقاط قوتی نیز دارد. به عنوان مثال نبردهای سیج و محاسره قلعه در بازی بسیار خوب پیاده سازی شده اند. همچنین گرافیک هنری و بصری بازی در سطح بسیار خوبی قرار دارد و در میان نبرد ممکن است حواس شما به جزئیات بالای نقشه و هنری که در ساخت آنها به خرج رفته است پرت شود. هرچند این زیبایی‌ها و نقاط مثبت نمی‌توانند ضعف گیم پلی بازی را بپوشانند.

در نهایت، جدیدترین نسخه فرعی سری بازی توتال وار را می‌توانیم به بازی ناموفق Thrones of Britannia تشبیه کنیم. زیرا هر دو در جذب بازیکنان حرفه ای و علاقه مندان قدیمی‌توتال وار شکست می‌خورند و دلیل آن، ایجاد برخی تغییرات نامناسب با هسته توتال وار در بازی است. بله، بسیاری از تغییرات و ویژگی‌ها می‌تواند بر روی کاغذ و به شکل ایده جذاب باشد، اما شما نمی‌توانید هسته یک بازی را تغییر دهید و در ادامه انتظار داشته باشید نتیجه خوبی حاصل شود. سازندگان توتال وار باید به این نتیجه برسند که آنها آزاد هستند تغییرات مختلفی در بازی اعمال کنند، اما نباید ریشه بازی را دست کاری کنند. در غیر این صورت، طرفداران قدیمی‌خود را ناامید خواهند کرد.

در یک بررسی کلی، Total War: Troy به نظر می‌رسد در ارائه مناسب و خوب اکثر قسمت‌های مهم بازی شکست خورده است. به عنوان مثال اصلا قابل درک نیست که چرا یک بازی که پیرامون قهرمانان ساخته شده است، نباید سیستم دوئل داشته باشد. موجودات اساطیری و قدرت‌های آنها نیز به طرز عجیبی ناامید کننده و ضعیف ساخته شده است. یکنواختی در نبردها و ضعف‌های همیشگی نبردهای بازی نیز به خوبی نمایانگر موقعیت این بازی، به عنوان یک بازی “فرعی” هستند.
Total War: Troy دارای ایده‌ها و ویژگی‌های جالبی بوده است، اما در اجرای آنها شکست خورده است.

نقاط ضعف و قوت

گرافیک بالا و بهینه سازی خوب بازی
سبک هنری بازی چشم نوار است و نقشه کمپین بسیار زیباست
سیستم جدید مدیریت منابع خوبی‌هایی دارد
نیروهای ویژه ای که می‌توانند در مناطق محدودی استخدام شوند ایده جالبی بوده است

حذف کامل پول از مبادلات تجاری بازی یک تصمیم اشتباه بوده است
نیاز به صرف زمان و انرژی بسیار بیشتری در مدیریت کشور و شهر
نیروهای ویژه، واقعا خاص نیستند و بیشتر به نظر می‌آیند صرفا لباس آنها عوض شده است
نبردهای بازی دارای ضعف و مشکلات مختلف و بسیاری هستند