نقد و بررسی Partisans 1941

به عنوان یکی از طرفداران بازی دسپرادو و بازی Robin Hood: Legend Of Sherwood که به طرز عجیبی نادیده گرفته شد، بازی تاکتیکی و مخفی کاری Partisans 1941 مرا بسیار مجذوب خود کرد. این بازی مدرن به ژانری برگشته است که برای دهه‌ها صحبتی از آن پس از بازی Commandos نبوده است و این حرکت تضمین ایجاد یک بازی با پتانسیل بسیار عظیم را می‌کند.

بازی Partisans 1941 سال‌های اول جنگ جهانی دوم را روایت می‌کند. دو ماه پس از شروع عملیات بارباروسا که در آن نیرو‌های نازی‌ها به جماهیر شوروی حمله می‌کنند که در آن بیشترین تعداد نیروی نظامی‌در طول تاریخ در آن حضور داشته اند. نیرو‌های ارتش آلمان به عنوان بخشی از اهداف خود برای تسخیر بخشی از روسیه و سپس آباد کردن آن زیر پرچم آلمان، چندین شهر را تصرف کرده و با پیشروی به سمت شرق چندین سرباز و غیر نظامی‌را زندانی می‌کنند.

بازیکن در ابتدا، بازی را در نقش یکی از همان زندانیان شروع می‌کند، فرمانده زورین، کاپیتان پیشین ارتش سرخ شوروی و به زودی یک فراری از اردوگاه نازی‌ها. در بخش آموزشی بازی بازیکن از اردوگاه نازی‌ها فرار می‌کند، سپس افرادی که با او هم عقیده هستند را به سرعت پیدا می‌کند و اقدام به ساخت اردوگاهی برای مبارزه با آلمان‌ها به سبک پارتیزانی می‌کند.

گیم پلی این بازی حول ماموریت‌هایی تاکتیکی است که بازیکن باید در لحظه تصمیم بگیرد تا چه عملی انجام شود که بسیار شبیه به بازی‌های Desperados و Shadow Tactics است. بازیکن با کنترل کردن حداکثر سه نفر، که باید به هرکدام جداگانه دستور داده شود، در بین سربازان اشغالگر آلمانی حرکت می‌کند و می‌تواند با چاقو و یا اسلحه آن‌ها را از پای در آورد.

این ماموریت‌ها بیشتر برای مقاومت در برابر ارتش نازی‌ها و ایجاد خسارت روی ادوات جنگی آلمان‌ها انجام می‌گیرد که ترکیب این اهداف با حالت مخفی کاری بازی احساس هیجان خاصی به بازیکن انتقال می‌دهد. بازیکن می‌تواند کارکتر‌های خود را به آرامی‌به کمین گاه‌های مختلف برساند و حتی آن‌ها را آتش به اختیار کند در حالیکه در 99 درصد مواقع کنترل کامل بر روی هر سه شخصیت خواهد داشت.

برای اینکه بازی کمی‌آسان تر شود، بازیکن می‌تواند در هر زمان با فشردن دکمه space کاری را متوقف و یا در هنگام نبرد سرعت انجام آن را کاهش دهد. این کار به بازیکن این امکان را می‌دهد تا هر کارکتر را همزمان به کاری مشغول کند، یا حتی بتواند زمان بیشتری برای فکر کردن در مورد استراتژی‌های مختلف داشته باشد.

نبرد‌های این بازی در اکثر مواقع به علت کمبود مهمات بسیار هیجان انگیز خواهد شد. این بازی بازیکن را مجبور می‌کند تا به دنبال مهمات بگردد، اجساد سربازان دیگر را بررسی کند، جعبه‌های درون اردوگاه‌ها را باز کند تا بتواند مهمات جمع کند. برخی دیگر از وسایلی که در اردوگاه‌ها پیدا می‌شود را می‌توان در مراحل بعدی استفاده کرد مانند نارنجک و تله‌های مختلف که حتی می‌توان از آن‌ها برای ارتقا امنیت اردوگاه اصلی پارتیزان‌ها نیز استفاده کرد.

اردوگاه اصلی نیز وقفه ای در میان جنگ اصلی ایجاد می‌کند که بازیکن کمی‌استراحت نیز بکند. مدیریت اردوگاه به این گونه است که بازیکن به گروه‌های مختلف کار‌هایی مثل ماهیگیری، شستشوی لباس و مداوای سربازان را می‌سپارد. همچنین بازیکن می‌تواند سربازان را برای بدست آوردن منابع بیشتر به ماموریت‌های جانبی بفرستد که نیاز به کنترل مستقیم آن‌ها ندارد.

با تمام شدن هر ماموریت، کارکتر بازیکن به سطوح بالاتر می‌رسد و مهارت‌های جدیدی کسب می‌کند. از آنجا که کارکتر‌های بازی از پیش ساخته شده هستند دارای skill tree‌های منحصر به فرد خود می‌باشند که هر کارکتر را به شخصیتی با مهارت‌های خاص تبدیل می‌کند. بازیکن می‌تواند سربازان را تمرین دهد تا مهارت کار با برخی سلاح‌های خاص را بدست بیاورند اما همه سلاح‌ها در این تمرین‌ها وجود ندارند.

اگرچه عملکرد بازی بر روی کاغذ بسیار خوب به نظر می‌آید اما برخی موارد در داخل بازی بازیکن را نا امید می‌کند. بازی Partisans 1941 در اجرای عملیات‌های مخفی کاری بازیکن را خیلی اذیت می‌کند، برای مثال اگر کارکتر توسط شخصی دیده شود کل سربازان جوخه اطراف از موقعیت دقیق کارکتر بازیکن مطلع می‌شوند و حتی در بیشتر مواقع بی هیچ معطلی 180 درجه می‌چرخند و مانند تفنگچی‌های اسطوره ای غرب وحشی شلیک می‌کنند. بد تر از این، کشتن سربازان با چاقو برخی مواقع کاملا ساکت و بدون مشکل انجام می‌شود اما در بعضی موارد همه افراد در شعاع 15 متری را خبردار می‌کند، حتی در برخی مواقع اگر سربازی خواب باشد و بازیکن بدون هیچگونه سر و صدا سرباز مقابل او را بکشد، سرباز به خواب رفته به طرز معجزه آسایی بیدار می‌شود و بازیکن را شناسایی می‌کند، حتی اگر این دو سرباز با هم 30 متر فاصله داشته باشند.

به این دلایل بسیاری از پتانسیل‌های بازی از بین رفته و گیم پلی بازی بد طراحی شده است. موارد موجود در اینونتوری هیچ راهنمای استفاده ای ندارند و برای این کار بازیکن باید روی ابزار مورد نظر راست کلیک کند و در بخش توضیحات اطلاعات لازم را کسب کند. اینونتوری بازی تقریبا بی فایده است زیرا بازیکن را مجبور به انتقال مهمات و وسایل بین کارکتر‌ها می‌کند البته این عمل را هنگام نبرد نیز می‌توان انجام داد، این قابلیت نه تنها بازی را جذاب نمی‌کند بلکه باعث می‌شود بازیکن نتواند تمام تمرکز خود را روی استراتژی نبرد بگذارد.

برخلاف بازی Desperados که بازیکن می‌توانست با نگه داشتن یک کلید محدوده دید سربازان را ببیند؛ در بازی Partisans 1941 باید روی هر سرباز کلیک راست کرد تا بتوان محدوده دید فقط همان سرباز را دید. در نتیجه، تمام این مشکلات بزرگ و کوچک باعث ایجاد نارضایتی‌هایی در بازی‌های ژانر مخفی کاری و استراتژی می‌شود، حرکات ظریف کارکتر‌ها، مدیریت دست و پا گیر اینونتوری و سیستم بیرحم تشخیص نزدیک شدن کارکتر از معایب این بازی بود. هنگامی‌که بازیکن می‌خواهد وارد بازی بشود انتظار‌های خیلی بالایی خواهد داشت اما با وجود این مشکل‌ها کمی‌دلسرد خواهد شد و اعصابش به دلیل شناسایی شدن توسط سربازان خوابیده در میانه راه بهم خواهد ریخت!

در هر حال این بازی در ژانری ساخته شده است که امروزه توجهی به آن نمی‌شود و تجربه ای جالب و متفاوت را از جنگ پارتیزانی در قالب سربازان ارتش شوروی را به نمایش می‌گذارد. اگر بازیکن علاقه بسیار زیادی به این ژانر‌ها داشته باشد و همچنین صبر زیاد در برابر مشکلات بازی، این عنوان ارزش امتحان کردن را خواهد داشت.

نقاط ضعف و قوت

صفحه تنظیمات کاربردی
یک بازی جدید در یک ژانر فراموش شده
قابلیت مدیریت اردوگاه استراحت کوتاهی را در بین نبرد‌های پی در پی به بازیکن می‌دهد، و خوب است بازی‌های دیگر مدیریت تاکتیکی را نیز در میان استراتژی به کار ببرند

سیستم مخفی کاری بازی بسیار بی رحم و غیر معقولانه است
اینونتوری بازی کمی‌مبهم و کم کاربرد است
لوازم داخل اینونتوری توضیحات کوتاه ندارند
نشانه گیری در اوایل بازی بسیار سخت می‌باشد